خوش به حال کسانی که هم زنجیر می زنند و هم زنجیری از پای گرفتاری باز می کنند.. هم سینه می زنند و هم سینه دردمندی را از غم و آه نجات می دهند.. هم اشک می ریزند و هم اشک از چهره انسانی پاک می کنند.. هم سفره می اندازند و هم نان از سفره کسی نمی برند.. آن وقت با افتخار می گویند یا حسین..